Zombieland (2009) Ayarlar

[Funkster]

Zombieland (2009)

Yönetmen: Ruben Fleischer Yazar/Senarist: Rhett Reese, Paul Wernick Tür: Komedi / Korku Konu: Zombilerin istilâ ettiği bir dünyada hayatta kalmanın bir yolunu bulan iki adam. Columbus, tam bir korkaktır ama korktuğunuz şey zombiler tarafından yenilmekse, korku sizi hayatta tutabilir.... IMDB Notu: 7.8 / 10 (282,215 oy) RT Notu: 90 / 100 Süre: 88 dakika Ülke: ABD    Dil: İngilizce    Oyuncular: Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Emma Stone, Abigail Breslin, Amber Heard

Bu yıl Watchmen’den sonra gördüğüm en harikulade jeneriğe sahip Zombieland, artık türün referans ve klişe yüklü sonradan görme örnekleri arasından çeşitli yönleriyle sivrilmesini bilen bir yol/zombi filmi. Birtakım referans ve klişeler Zombieland’de de mevcut. Zaten bu saatten sonra kilometresini sıfırlamış bir zombie filmi çekmek ne derece mümkündür tartışılır. Film en azından hazıra konmayan, kendine özgü pek çok tespit barındıran bir yapıda. Üstelik bunu yaparken kendinden keyif alıyor adeta. İşin gırgırında olduğu baştan belli. Fakat yine de hiç olmazsa o gırgırın hakkını verme yönünde gayet zeki hamlelerle ve monolog/diyaloglarla şekillenmiş bir mizah anlayışı var. Bir zombie komedisi çekiyorsanız absürdlük olmazsa olmazdır. Absürdlüğünü bile boşa sallamıyor neredeyse.

Gerek zombi salgını sonrası Amerika’nın hayalet şehir tasviri, gerek bu tasvirin sağladığı bazı fantezileri ve şakaları, gerekse bunları sıkıcı olmadan ciddi mesajlara bağlama becerisi Zombieland’in hiç de boş bir film olmadığının kanıtları. Öyle ki birçok zombi filminde bir türlü dile getirilemeyen insanî duyarlılığı dört ana karakteri vasıtasıyla sanki basit bir refleksmiş gibi söyleyip çekiliyor. Evet bu insanlar zombilerden kaçıyorlar ama zombi olmadan önce o insanlardan başka şekillerde yine kaçıyorlardı mesela. Zombiler yokken veya varken insanoğlunun bazı davranışları, beklentileri, saplantıları hiç değişmiyor. Columbus’un zombi tedbirleri (ve sonradan bu kurallara zombilerle ilgisi olmayan başkalarını eklemesi), Tallahassee’nin Twinkie saplantısı (ve bu saplantının aslında kendisinin insan kalabildiğini hatırlamanın bir yolu olduğu vurgusu), dolandırıcı Wichita ve Little Rock kardeşlerin Pasifik Lunaparkı hayali (ve müthiş dolandırma teknikleri), terk edilmiş bir Hollywood’da yapılacaklar, seksi komşu 406, zombi-palyaço ve tabiî yaşayan efsane Bill Murray’nin konuk olduğu harika bölümler, Zombieland’in Shaun Of The Dead’den sonra izlediğim en iyi zombi parodisi olduğu yönünde tereddüt bırakmadı. (Gerçi bu parodilerden de fazla yok!)

İlk uzun metraj yönetmenliğiyle Ruben Fleischer, bugüne dek çıkış yapamamış Rhett Reese ve Paul Wernick ikilisinin matrak senaryosunu aynı matraklıkta filme almış. Dört asıl karakter arasından Tallahassee tiplemesi, Woody Harrelson’ın tecrübesiyle bariz üstünlük sahibi. Genç oyuncular Jesse Eisenberg, Emma Stone ve 10 yaşında Oscar’a aday olduğu sarı minibüsten sarı Hummer’a terfi eden Abigail Breslin de bu tecrübenin altında ezilmemeye çalışıyorlar. Onların filmdeki rollerini oynamalarından önce film zaten onları oynuyor. Lost dizinin 25 bölümünde görüntü yönetmenliği yapmış Michael Bonvillain’ın çekimleri, film boyunca sık sık araya giren şarkılar ve zombilerden kurulu figürasyon da unutulmamalı. “Diğer insanlar olmadan bizim de zombiden farkımız kalmaz” gibi dışarıdan kulağa biraz sıkıcı gelen mesaj kaygısının altını aile, aşk, dostluk temalarıyla keyif veren biçimde dolduran, yolculuğunu yarım bırakmış bir film. Bu yüzden 2011’de Zombieland 2’nin geleceği de duyurulmuş. Genelde devam filmlerine sıcak bakmam ama 85 dakika üzerine bir 85 dakika daha olsa bayıla bayıla izlerim diye düşündüğüm bir filmin devamının çekilmesi sevindirici. Tabiî ekip de aynı olursa!

[Kastore]

Zevk alarak izlediğim fakat Shaun of Dead'in Amerikan versiyonu şeklinde düşünmekten kendimi alamadığım bir film.

Shaun of Dead ile karşılaştırma yaparsak, öncelikle ondan daha çok güldüren bir film çünkü Amerikan espri anlayışı azıcık olsun bizleri andırıyor ya da çok fazla Amerikan filmi izlediğimizde yabancılık çekmiyoruz. Oysa İngiliz komedileri daha belli bir olaya ironi vs. şeklinde olduğundan Shaun of Dead'in küçük küçük nokta atışlarını yakalamaya çalışırken o kadar da kahkahalara boğulamıyorsunuz. Ha filmi bütün olarak düşününce de filmin kendi ironisine gülüyorsunuz. Maalesef bu film tam tersi, film içerisindeki çoğu bölümde Woody Harrelson'un da müthiş oyunculuğu sayesinde kahkahalar atarak gülerken, filmin sonunda bütününe baktığımızda Shaun of Dead'in vermeye çalıştığı mesajın tekrarlanması birazcık gölge düşüyor filme.